Menu
Bajkowa Sesja Narzeczeńska w Pałacu w Mosznej: Miłość w Wyjątkowym Klimacie
Pałac w Mosznej, to miejsce, które przyciąga jak magnes nie tylko turystów z Polski, ale także z zagranicy. Niezwykłe połączenie architektury rodem z bajki oraz malowniczego parku sprawia, że Pałac w Mosznej stał się prawdziwą perłą w krajobrazie naszego kraju. Dzisiaj zapraszam Was do świata miłości i magii, które spotkały się w jednej sesji narzeczeńskiej Eweliny i Dawida.
To, co zaczyna się od miłości, często prowadzi do wyjątkowych momentów i decyzji. Ewelina i Dawid postanowili uwiecznić swoją miłość w niezwykłym otoczeniu Pałacu w Mosznej. Nie zraziła ich odległość – 600 kilometrów oddzielająca ich od tego magicznego miejsca, bo wiedzieli, że warto.
Bajkowa Architektura
Pałac w Mosznej jest jednym z najbardziej urokliwych miejsc w Polsce. Jego architektura, będąca połączeniem różnych stylów, zachwyca i hipnotyzuje. Widok zamku przypomina scenę z baśni: wieże, baszty, schody, i niezliczone detale architektoniczne sprawiają, że każdy krok staje się odkryciem nowego piękna.
Ewelina i Dawid, ubrani w eleganckie stroje, wpisali się w to bajkowe otoczenie. Zamek w tle ich sesji narzeczeńskiej stanowił romantyczną scenerię, która oddaje ich miłość i zaangażowanie w niezwykły sposób.
Magia Parku
Pałac to jednak nie tylko budynek – to również rozległy park, który otacza to miejsce. Drzewa, alejki, kwiaty i mostki tworzą niepowtarzalny klimat. To idealne miejsce na romantyczny spacer czy piknik.
Sesja Narzeczeńska w Pałacu w Mosznej
Sesja narzeczeńska to czas, kiedy przyszli małżonkowie pragną uwiecznić swoje uczucia i niezapomniane chwile. Ewelina i Dawid postanowili zrobić to w wyjątkowy sposób, wybierając Pałac w Mosznej na tę okazję.
Każde zdjęcie, każdy uśmiech, każdy gest Eweliny i Dawida na tle tego bajkowego miejsca to historia ich uczucia, która zostanie zachowana na lata. Warto czasem zrobić krok dalej i wybrać tak niezwykłe miejsce na sesję narzeczeńską – efekt może być naprawdę niesamowity.
Historia Pałacu w Mosznej
Badania archeologiczne wykazały istnienie w miejscu obecnego pałacu śladów średniowiecznej, drewnianej budowli. W ogrodzie pałacowym odkryto na początku XX wieku fragmenty piwnic, które H. Barthel w 1929 roku utożsamił, raczej bezzasadnie, z zamkiem templariuszy, miał on łączyć się podziemiami z zamkiem w Chrzelicach.
Brak informacji o istnieniu pałacu przed 1845. Na podstawie analizy przypałacowego parku uznano, że już w XVIII istniało tu założenie pałacowo-ogrodowe, choć sam budynek mógł być wówczas skromnym dworem. Barokowy pałac w Mosznej był po raz pierwszy wzmiankowany w pracy Johanna Georga Knie z 1845. W tym czasie właścicielami Mosznej była rodzina Seherr-Thoss. W 1853 majątek kupił Heinrich von Erdmansdorf, a w 1866 przemysłowiec Hubert von Tiele-Winckler. Moszna stała się główną rezydencją rodziny Tiele-Wincklerów. Po śmierci Huberta, majątek w Mosznej odziedziczył jego najstarszy syn – Franz Hubert, starosta powiatu prudnickiego. Na mapie okolic Prudnika z drugiej połowy XIX wieku zaznaczony jest budynek na planie prostokąta z silnie wysuniętymi ryzalitami środkowymi, usytuowany prostopadle do osi parkowej.
W nocy z 2 na 3 czerwca 1896 z nieokreślonych przyczyn w Mosznej wybuchł pożar. Barokowy pałac wówczas częściowo spłonął. Franz Hubert przystąpił do odbudowy pałacu. Budowa obecnego obiektu zrealizowana została w dwóch fazach. Pierwsza, przypadająca na lata 1896–1900, obejmowała odbudowę spalonej części środkowej oraz dobudowę masywu skrzydła wschodniego w stylu neogotyckim. Faza druga, czyli lata 1913–1914, to dobudowa skrzydła zachodniego w stylu neorenesansowym.
Początkowo członkowie rodu Tiele-Wincklerów mieli być chowani w krypcie pod pałacową kaplicą. Z uwagi na to, że panowała tam zbyt duża wilgoć, podjęto decyzję o przeniesieniu miejsca rodowych pochówków na mieszczący się w pałacowym parku cmentarz. Jest on udostępniony zwiedzającym. W 1904, 1911 oraz 1912 roku gościem podczas polowań urządzanych przez Franza Huberta von Tiele-Wienckler był cesarz Wilhelm II.
Podczas II wojny światowej dostosowano niektóre pomieszczania pałacu dla potrzeb filii lazaretu w Prudniku. Pałac nie ucierpiał w wyniku działań wojennych[19]. W 1945 w pałacu kwaterowały oddziały armii radzieckiej. W tym okresie dewastacji uległa większa część wyposażenia pałacowego oraz wywieziono większość przechowywanych tam dzieł sztuki, głównie obrazów i rzeźb.
Po wojnie umieszczano w pałacu na krótko różne instytucje, dopiero w 1972 roku stał się siedzibą sanatorium, a od 1996 roku Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej Centrum Terapii Nerwic. W 1948 roku na części gruntów dawnego majątku powstała Państwowa Stadnina Koni. Od 2013 funkcjonuje jako spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, która została utworzona na mocy uchwały Sejmiku Województwa Opolskiego z 25 czerwca 2013. Od 2013 w pałacu funkcjonuje hotel i restauracja.
źródło: Wikipedia
